اسلایدر

بمب افكن بي52

بمب افكن B-52 (موسوم به BUFF) يعني (پسر چاق زشت) يا Big Ugly Fat Fellow به عنوان اولين بمب افكن اتمي نيروي هوايي ايالات متحده شناخته مي‏شود كه قابليت حمل و پرتاب موشكهاي كروز را به همراه برد پروازي زياد به همراه دارد.



اين بمب افكن زيرصوت، حداكثر در ارتفاع 50000 پايي (حدود 15000 متري) مي‎تواند پرواز كند. همچنين حمل بمبهاي هسته‏اي يا بمبهاي معمول به همراه دقت زياد در پيدا كردن اهداف از پيش تعيين شده از قابليتهاي اين بمب افكن است.
انعطاف پذيري اين هواپيما در جريان جنگ ويتنام و پس از آن در عمليات طوفان صحرا به اثبات رسيد. حمله و ايجاد خسارات فراوان به مراكز تجمع نيروها، تاسيسات و سنگرهاي مستحكم زيرزميني گارد رياست جمهوري عراق از اين جمله است.
جنگ خليج فارس، حاوي يكي از سنگين‏ترين نبردهاي تاريخ جنگهاي هوايي بود. بي52 ها (مدلH) از پايگاهشان در Barksdale و LA رهسپار جنگ مي‏شدند. پرتاب بمبهاي معمول و موشكهاي كروز و بازگشت به پايگاهشان، چيزي حدود 35 ساعت به طول مي‏انجاميد: يك عمليات بدون توقف.
به طور دقيق تعداد 774 فروند بي52 تاكنون ساخته شده است كه تنها مدل H كه به تاريخ اكتبر 1962 تحويل نيروي هوايي شده است مشغول پرواز و انجام وظيفه مي‏باشد.
تاكنون 102 فروند B-52H ساخته شده است كه نخستين پرواز اين مدل به تاريخ مي 1961 انجام پذيرفت. مدل H تا 20 فروند موشك دوربرد كروز مي‏تواند حمل كند. همچنين مدل H مي‎تواند موشكهاي نسل قديم كروز را كه مدل G در جريان عمليات طوفان صحرا به كررات استفاده نمود، حمل و پرتاب نمايد.
پايگاههاي هوايي موجود در Barksdale و Minot محل اصلي نگهداري بي52 ها هستند. پروازهاي آزمايشي نيز از هر دو پايگاه نامبرده انجام مي‏شود. در Barksdale تعداد 58 فروند و در Minot تعداد 36 فروند B-52H نگهداري مي‎شود.

جزئيات
در يك نبرد معمول، بي52 عمليات خود را به جهت جلوگيري از پيشروي دشمن انجام مي‏دهد از جمله مي‏تواند به يگانهاي دريايي دشمن شليك كند. در جريان عمليات طوفان صحرا، بي52 ها 40% از كل بمبهاي انداخته شده توسط نيروهاي ائتلاف را پرتاب كردند.
همچنين اين بمب افكن در دريا نيز به طور خيلي قدرتمند مي‏تواند در انجام عمليات ضدكشتي و مين روبي انجام وظيفه نمايد. براي مثال تنها دو فروند بي52 ظرف دو ساعت، مي‏توانند مساحتي بالغ بر 140000 مايل مربع (364000 كيلومتر مربع) از سطح اقيانوس‏ها را زير نظر و كنترل داشته باشند!



در سال 1989 پروژة بهبود و ارتقاء شامل نصب سيستم‏هاي مكان‏ياب ماهواره‏اي (GPS)، محفظه‏هاي قوي‏تر جهت حمل بمبهاي 2000 پوندي و ساير بهسازي‏ها جهت نصب ادوات جديد بر روي اين بمب‏افكن به اجرا درآمد. تمام بمب‏افكن‏هاي ارتقاء يافته، قادر شدند موشكهاي AGM-142 (موسوم به Raptor) و موشك ضدكشتي AGM-84 (موسوم به Harpoon) را حمل و پرتاب نمايند.
مدل H تنها به منظور حملات هسته‏اي طراحي شد اما امروزه ماموريتهاي مختلف محوله به مدل از رده خارج شدة G را نيز به خوبي انجام مي‏دهد. بي52 همچنين در محل مقرهاي خارجي حمل مهمات مي‏تواند انواع مختلفي از جنگ‏افزار را حمل نمايد.
مقر AGM-28 مي‏تواند گونه‏هاي سبكي از مهمات نظير 12 عدد بمب MK-82 را در 24 مقر خارجي بازگذاري كرده و حمل نمايد كه با 27 مقر داخلي حمل مهمات، در جمع 51 مقر حمل جنگ‏افزار وجود دارد.
مقرهاي خارجي قوي‏تر حمل مهمات (HSAB) يا (Heavy Stores Adaptor Beam) مي‏توانند گونه‏هاي سنگين‏تر بمب را تا 2000 پوند حمل نمايند. در هر HSAB مي‏توان فقط 9 جنگ‏افزار را بارگذاري كرد. با محدوديت 45 جنگ‏افزار (اعم از بمب يا موشك) در همه‏ي مقرها. (با احتساب 18 مقر خارجي)

نوع سوم مقر حمل مهمات براي حمل سلاح های هسته ای ALCM و CALCM و ACM به كار مي‏رود.
هر بي52 سرجمع مي‏تواند 45 يا 51 مهمات حمل نمايد بسته به اينكه چه نوعي از مقرهاي حمل بمب در زير بالها نصب شده باشد. اما بايد دانست كه مقر AGM-28 زياد مورد استفاده قرار نمي‏گيرد بنابراين در بي52 ها معمولن از HSAB استفاده مي‏شود كه بدين ترتيب ميزان حمل بمب به تعداد 18 تا 45 محدود مي‏شود.

قابليت استفاده از سوختگيري هوايي به بي52 اجازه ی مداوت بسيار خوبي در پروازهايش مي‏دهد. اين تنها هواپيمايي جنگی در جهان است كه بدون سوخت گيري هوايي مي‏تواند 8800 مايل (14000 كيلومتر) را طي كند.
روي همگي بي52 ها يك دوربين الكترونيكي قوي براي مشاهدة مقابل‏شان به صورت مادون قرمز (IrDa) و يك نمايشگر تلويزيوني با وضوح بالا كه به سنسورهايي براي شناسايي اهداف، تشخيص وضعيت دشمن، پرواز ايمن، تشخيض عوارض زمين (كوه و تپه و . . . ) و براي كمك به پرواز و نبرد در ارتفاع پائين مجهز است، نصب شده است.
خلبانان از عينك‏هاي ديد در شب (NVG) براي افزايش ايمني و ديد در پروازهاي شبانه و عملياتهاي تمريني ارتفاع پائين استفاده مي‏كنند. عينك‏هاي ديد در شب، ايمني بيشتري را در حين پروازهاي شبانه به همراه دارند. زيرا در پروازهاي شبانه، با استفاده از اين وسايل و پرواز در پوشش عوارض طبيعي زمين، امكان مخفي ماند از ديد رادارهاي دشمن ميسر مي‏شود.

مدل H تعداد 5 نفر خدمه دارد.

يك خلبان، يك كمك خلبان كه كنار يكديگر مي‏نشينند و سطح كابين آنها بالاتر است، و پشت سر آنها و در در سطح پائين‏تر يك افسر الكترونيك پرواز (EWO) يا (Electronic Warfare Officer) كه وظيفه‏اش شليك يا پرتاب مهمات است در پشت محل خلبانان جاي مي‏گيرد و در كنارش نيز افسر ناوبري (Radar Navigator) كه وظيفه‏اش هدايت هواپيما بين مبدا و مقصد مي‏باشد.



از آنجا كه در ابتداد مدل H براي عمليات بمباران معمول طراحي و ساخته نشده بود، عمل پرتاب مهمات بر دوش افسر ناوبري قرار گرفته است و صندلي افسر مهمات كه مدل‏هاي پيشين كاربرد داشت، استفاده نمي‏شود.

كنترل‏ها و نمايشگرهاي سيستم‏هاي پروازي به تناسب وظايف خدمه در كابين آنها پخش شده است. از آنجا كه هدف نيروي هوايي، به كار گيري آخرين تكنولوژي ارتباطي و ناوبري است، به همين منظور با الحاق وظايف ناوبر رادار و مسئول پرتاب مهمات به يك نفر (در مدل G)، خدمه به 4 نفر كاهش يافته است.

در محل ناوبري هواپيما از نمايشگرهاي تلويزيوني و پردازنده‏ي سري 80386 استفاده شده است. (با توجه به تغييرات و بهسازي‏هاي اعمال شده در سال 1989 در سيستم‏هاي الكترونيك اين هواپيما، استفاده از پردازنده‏ي 80386 غيرمعمول نمي‏باشد)
رابط نمايشگر وضعيت پروازي بر پايه ی دستگاه Mil-Std-1553B ساخته و نصب شده است.

برخي تغييرات اعمال شده
بر پايه‏ي اين تغييرات اعمال شده، زمان در سرويس ماندن اين هواپيما تا سال 2040 افزايش يافته است. بي52 به غلط وارثي از سيستم‏هاي قديمي عنوان شده است. در حالي كه بيش از 30 سال از زمان به خدمت گيري‏اش مي‏گذرد، اعمال تغييرات جديد و سازگار ساختن اين هواپيما براي استفاده از امكانات جديد نظامي، به طور دائم اين هواپيما را به روز نگه داشته است. در ليست زير، برنامه‏هاي ارتقاء بي52 نوشته شده است:
1- نصب سيستم GPS
2- نصب سيستم TRS يا (TACAN Replacement System)
3- مدیریت سیستم های ذخیره سازی یکپارچه (ICSMS) یا (Integrated Conventional Stores Management System)
4- سیستم ARC-210/DAMA یا صدای ایمن (Secure Voice) یا جلوگیری کننده از شنود رادیویی توسط دشمن
5- یکپارچه کننده ی موشک AGM-142 HAVENAP
6- بالا بردن ضریب اطمینان (کیفیت) ادواتی که تعمیرپذیر نیستند.
7- بهبود سیستم ضد عمل الکترونیک (ECMI) یا (Electronic Counter-Measures Improvement)
8- سیستم آزمایش مقر حمل تسلیحات از نظر سلامت (OAPT) یا (Off-Aircraft Pylon Tester)
9- سیستم پشتیبانی کننده ی عملیات نیروی هوایی (AFMSS) یا (Air Force Mission Support System)
این سیستم جالب، پس از شروع پرواز، اطلاعات هدف را از طرق اپراتور زمینی به اطلاع خدمه ی بی52 می رساند.
10- نمایشگر وضعیت سیستم ها (Electro Viewing System - EVS 3-in-1: EVS, STV, FLIR)
11- یکپارچه کننده ی پیشرفته ی تسلیحات (JDAM ، WCMD، JSOW و JASSM) به جهت هدفگیری و شلیک مهمات مختلف از یک سامانه ی نشانه روی.
12- سیستم دید در شب برای کابین هواپیما (سازگار با وقوع احتمالی رعد و برق)
13- سیستم دید در شب سازگار با حالتی که منجر به خروج خدمه از کابین شود. (پرش با صندلی و فرود با چتر نجات)
14- سیستم ضبط اطلاعات پرواز به شکل استاندارد (SFLDR)
15- سیستم AMI : آلات پروازی دقیق بهبود یافته نظیر ادوات فرود در شب یا مه. نظیر: ACU, DTUC INS,
16- سیستم بهبود یافته ی ALR-20
17- نمایشگر حرارت سوخت موجود در باکها
18- عینک خلبانی مخصوص دید در شب
19- ادوات پیشرفته ی مادون قرمز (جهت رهگیری اهداف)
20- سیستم نمایشگر پیشرفته ی وضعیت سلامت موتورها
21- محرمانه کننده ی ارسال اطلاعات
22- رادار با دقت بالا
23- موتور TF-33
24- سیستم نابودگر محافظتی (برای جلوگیری از دسترسی دشمن به هواپیما و اطلاعات درون آن)
25- کابین خلبان نوسازی شده
26- سیستم KY-58 VINSON (صدای ایمن)
27- AVTR
28- فشارسنج بر اساس ارتفاع پروازی
29- سیستم پیشرفته ی مدیریت بمباران
30- سیستم ارتقا یافته ی پخش Chaff و Flare (جهت انحراف موشکهای زمین به هوای پرتابی از سوی دشمن)
و . . .

 بي52 در حال تغییرات اساسی و پیشرفته است که به این بمب افکن اجازه می دهد انواع مختلف و بسیار جدید از بمب های هدایت شونده ی ماهواره ای نظیر JDAM و JSOW و JASSM و . . . حمل و پرتاب کند. این تغییرات در بی52 از دسامبر 1998 آغاز گشتند.
برنامه ی پشتیبانی نیروی هوایی از تمام حرکتهایی که باعث شود این هواپیما دارای سیستم هایی عمومی شود، حمایت می کند. برای مثال سیستم GPS نصب شده بر روی این هواپیما بر پایه ی استاندارد GPS-2000 است. در جریان عملیات طوفان صحرا به برخی نقائص در سیستم ضدعمل الکترونیک پی برده شد. برنامه ی B-61 Mod 11 (نوع خاص و بسيار قوي از بمب‏هاي اتمي) برای حالتی انتخاب شده است که در حالت آماده باش حمله ی اتمی و فقط تحت دستور ریاست جمهوری آمریکا عمل نماید.
موشک AGM-142 یا نوع جديدتر هارپون برای اولین مرتبه در اواسط دهه ی 1980 بر روی مدل G نصب شدند. هنگامی که مدل های G بازنشسته شدند، این قابلیت بر روی مدل H منتفل گشت. فرماندهی نیروی هوایی از حفظ این قابلیت موثر خشنود بود. هرچند این قابلیت در معدودی از مدل های H عملیاتی بود. اما در اوایل دهه ی 1990 دو تیم ارتقا دهنده و یکپارچه کننده ی ادوات بی52 ها یعنی CEM و IPT یا (Conventional Enhancement Modification) و (Integrated Product Team) شروع به انجام تغییراتی کردند که امکان می داد همه ی مدلهای H قادر به شلیک موشکهای هارپون شوند. در همان زمان قرار بر این شد که قابلیت استفاده از موشکهای AGM-142 SPO نیز به برنامه ی کاری گروه اضافه شود و بالاخره در تاریخ 31 دسامبر 1997 خواسته ی نیروی هوایی در انجام حفظ سازگاری بین ماموریتهای مختلف بی52 ها فراهم گشت. (یعنی مدل H نوعی بود که علاوه بر بمباران می توانست به اهداف دریایی نیز حمله ور شود یا به انجام عمل ضدالکترونیک بپردازد یا . . . )

برنامه M-61 Mod 11
این آغاز طرحی برای استفاده و آزمایش انواع تغییر یافته ای از سلاح های هسته ای بر روی بی52 های عملیاتی بود. برنامه ی جایگزینی سلاح های معمول با انواع هسته ای از جمله موارد درخواستی ریاست جمهوری ایالات متحده بود.
تصویر مربوط به توسعه ی سلاح ها: http://www.fas.org/nuke/guide/usa/bombe ... 2-awip.gif
کنگره ی آمریکا در سه ماهه ی دوم سال 1995 به وزارت دفاع و وزارت انرژی تذکر داد که نیت واقعی خود را از جایگزینی سلاح هسته ای به جای سلاح متعارف در این هواپیما اعلام دارند. این تغییرات در سطح برنامه ی B-61 Mod 7 با موفقیت به انجام رسید و گروه موفق به جایگزینی سلاح های درخواستی بر روی این هواپیما گشت. تغییرات اعمال شده ارزان تر از حالتی می شدند که یک بمب هسته ای جدید مخصوص حمل به وسیله ی این بمب افکن طراحی شود. با انجام پرواز شماره ی 419 از پایگاه هوایی Edwards، فرماندهی نیروی هوایی متقاعد گشت که این تغییرات اعمال شده در سطح انطباق با بمب‏هاي سري Mod 7 موفقيت‏آميز بوده است. بدین ترتیب کنگره با درخواست نیروی هوایی موافقت کرد و در نیمه سال 1996 مبلغ 5/4 میلیارد دلار بودجه به این امر اختصاص داد و همچنین کنگره مقرر کرد که برنامه یکپارچه سازی موشکهای AGM-130 نیز بر روی بی52 ها اعمال شود تا همه ی این تغییرات منجر به رسیدن به سطح تغییرات درخواستی جهت انطباق با بمب‏هاي سري Mod 11 گردد. این برنامه نیز در نیمه ی سال 1997 تکمیل گشت.

کلید اصلی حفظ قابلیت بالاي رزمی بی52 ها که همواره در جهت اثبات اطمینان، عملیاتی شدن سریع در جنگها و انجام انواع عملیات پشتیبانی بوده است، در آینده نیز ادامه خواهد یافت.
سه سیستم پدافند الکترونیک بزرگ در این هواپیما یعنی AN/ALQ-172 و AN/ALQ-155 و AN/ALR-20 نیاز به ارتقا یا جایگزینی با انواع جدیدتر و کارا تر دارند. باید توجه کرد که انجام هزاران تغییر نرم افزاری و سحت افزاری در سیستم ها باعث شده است که این هواپیما تاکنون بتواند زنده و عملیاتی بماند.
در نیمه ی سال 1997 بی52 تنها توانست 6 درصد از بودجه ی مورد نیازش را برای حل مشکلات مربوط به سیستم ECM دریافت کند.
بين اكتبر 1996 تا مارس 1997، سيستم ECM (ضد عمل الكترونيك) بي52 ها باعث انگيزه‏اي مضاعف در سرفرماندهي ناوگان بي52 ها گشت تا سيستم ECM موجود در مدلهاي H را به درجه‏اي برسانند كه هيچ سيستم مشابهي توان رقابت با آنها را نداشته باشد. اين هواپيما سه سيستم بزرگ دفاع الكترونيك (ECM) دارد كه به منظور بهبود عملكرد، افزايش قابليت اطمينان و امور پشتيباني بايد ارتقا يابند يا جايگزين شوند. در طي اين شش ماه (ارتقاي ECM) ، اين سه سيستم با يكديگر تركيب شدند تا نمونة جديدي براي ECMهاي ضعيف ناوگان بي52 هايي كه بيش از 43000 ساعت پرواز داشتند، توليد شود. به علاوه خدمه ی بخش ECM در بی52 ها کشف کردند که برخی قطعات یدکی کلیدی مورد استفاده در این سیستم، موجود نمی باشند. این یافته ی مهم بر میزان آمادگی عملیاتی ناوگان مدل H تاثیر بسیاری می گذارد.
در مارس 1997، سرفرماندهی ناوگان هوایی بی52 برنامه ای برای بهبود سیستم های ECM و ارتقا عملکرد این سیستم در مدلهای H ارائه دادند. آنها سیستم MICAP را در تاریخ آوریل 1997 حذف کردند و کیت پیشرفته تر و مستقل از سایر سیستم های بی52 به نام RSP را در تاریخ می 1997جایگزین آن کردند.
سیستم ALQ-172 ا(از مجموعه سیستم های ECM) که در زمان عملیات طوفان صحرا نیاز به اصلاح برای آن احساس شده بود بهبود و ارتقا یافت. ارتقای این سیستم با افزایش حافظه ی کامپیوتر دستگاه انجام پذیرفت تا بتواند پردازش های پیشرفته تری را از تهدیدهای دشمن به انجام برساند. در این پروژه ی ارتقاء، همچنین نمایشگر تلویزیونی جدیدی برای این سیستم در نظر گرفته شد. ضمنن سیستم عمل ضد الکترونیک (خنثا کننده ی عملیات الکترونیکی دشمن) برای مقابله با طیف بیشتری از ادوات دفاع هوایی زمینی و همچنین پخش پارازیت و عملگر ضد حرارت موتورها (Infrared) توسعه یافت. (برای جلوگیری از رهگیری توسط ادوات زمینی که به دنبال شکار هواپیما توسط حرارت ایجاد شده توسط موتورها می گردند و موشکهای زمین به هوایی شلیک می کنند که قادر به ردیابی به طریقه ی مادون قرمز یا Infrared هستند)
بی52 همچنین سیستم بسیار جالب توجهی برای کشف و حتا یافتن تعداد موشکهای ارسال شده در پشت هواپیما دارد. این سیستم همواره دستخوش تحول مداوم جهت بهبود عملکرد در شناسایی سیستم های تهدید کننده ی هواپیما می باشد.
حفظ وضعیت در بالات

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: